Vaarwel Kraaienpootje

Tineke Nennie-de Kraa

Twee jaar lang heb ik met veel plezier het Kraaienpootje geschreven. Elke 14 dagen was het weer een leuke uitdaging een luchtig en gezellig stukje aan te leveren over het leven in en rond Renswoude. Er gebeurt altijd wel iets wat de moeite waard is om te vertellen, liefst met een flinke dosis humor. Alleen rond 4 en 5 mei dit jaar heb ik serieus stil gestaan bij de Dodenherdenking en de Bevrijdingsdag. Op dit moment (8 nov.) ben ik samen met mijn man in Israël en kan ik niet anders dan een ernstig stukje schrijven.

Tientallen reizen en vele contacten met mensen ter plekke hebben gemaakt dat we ons enorm betrokken voelen bij dit land. De gruwelijke gebeurtenissen van 7 oktober hebben ons dan ook enorm geschokt. Dit heeft niets meer met ‘vijanddenken’ te maken maar alles met een intense, diepe haat tegen Joden. De mensen hier geven aan dat deze horrordaden veel Holocaustmisdaden ver overtreffen, notabene gepleegd op één dag. Helaas worden, als ik dit schrijf, nog altijd zo’n 240 mensen – van baby’s tot hoogbejaarden – ergens in het tunnelnetwerk onder Gaza vastgehouden. Met 240 lege bedden en evenzoveel lichtstralen worden op verschillende plaatsen in Israël deze mensen voortdurend in herinnering gebracht in de hoop dat ze binnenkort bevrijd worden.

Meteen op die 7e oktober hebben wij de vlag vóór Israël opgehangen, uit solidariteit met dit zwaar getroffen land. Nederlandse en buitenlandse politici en media meldden aanvankelijk dat Israël het volste recht had zich te verdedigen tegen een terroristische organisatie als Hamas. Tot onze verbijstering veranderde de berichtgeving al na een paar dagen, gevolg van jarenlange eenzijdige informatie. Ondanks een negatief reisadvies van Buitenlandse Zaken besloten wij toch 24 oktober met ELAL naar Israël te vliegen. In Jeruzalem, waar we bij vrienden logeren, lijkt het normale leven op gang gekomen te zijn, kinderen gaan naar school, volwassenen naar hun werk en trein, bus en tram rijden volgens schema. Wel is het ongebruikelijk rustig en is er overal veel meer beveiliging. Als buitenlanders vallen we op met onze rugzakken, vooral wanneer we Nederlands met elkaar praten. Dat zorgt regelmatig voor onverwachtse reacties zomaar op straat of in de tram. ‘Thank you for coming!’ horen we vaak. Alleen al ‘hier zijn’ bemoedigt mensen! Op de markt geeft de man van de notenkraam ons spontaan een reuze zak popcorn cadeau! Andere bekenden geven ons een stevige omhelzing. Boordevol indrukken en persoonlijke verhalen komen we straks thuis. De Israëlische vlag gaat weer uit! Voor wie geïnteresseerd is houden wij graag onze deur open!

Dank je wel voor het lezen van mijn 50-ste en tevens laatste Kraaienpootje! Shalom!